Chata w drzewie

Airyume znalazła małe pęknięcie w murze, na tyle niewielkie, że ledwo przez nie przeszła. Cały czas na skraju świadomości miała obawę, że zaraz może utknąć. Wreszcie udało jej się wyjść, a przed oczami rozciągnął się widok na zamkowe ogrody. Wzdrygnęła się myśląc o Moenis i jej przygodach w nim - wcale nie miała ochoty wracać pomiędzy mury. Chociaż skoro już tu jest, to mogłaby rozejrzeć się po okolicy - a nuż znajdzie miejsce dogodne do wykorzystania go jak tymczasowego schronienia.
Krocząc alejkami uniosła wysoko głowę i rozglądała się na boki. Zapachu roślin, grzybów i kamienia nie mącił aromat żadnego wilka. Czyżby była tutaj pierwsza? I... sama?
W pewnym momencie wędrówki ujrzała ogromne drzewo - nie tak ogromne jak Yggdrassil, ale wciąż robiące wrażenie. Podeszła bliżej i zaczęła badać dziury w jego pniu - mogła wejść do środka! Uśmiechnęła się, co w połączeniu z mięsem zwisającym z pyska robiło dość makabryczne wrażenie. Położyła je na środku i przystąpiła do obchodu pomieszczenia - podobało jej się. Nie zamieszka tu raczej, ale zostanie tak długo jak jej się spodoba, ot co. Raczej nikt nie będzie miał lepszego pomysłu na zagospodarowanie drzewa.
Czy obchodziło ją, że być może omija ją formowanie się nowej watahy? Ani trochę. W Axis prawdopodobnie chciałaby czuwać nad przebiegiem wszystkiego, wyznaczać nowe terytorium, ale tutaj? Była obca, inna. Poza Kreve wszystkie wilki wyglądały wyjątkowo. Czy to nie dziwne, że ona, obdarzona kiedyś przez bogów mocami czuje się tutaj zbyt zwyczajna?
Położyła się pod ścianą, zjadła mięso i zapadła w sen.

Obudziła się i przeciągnęła ziewając. Nie wiedziała ile czasu przespała, ale najważniejsze było to, że pierwszy raz od dawna porządnie odpoczęła. Mury zabezpieczały ją przed dzikimi zwierzętami, a wokół nie było żadnych wilków, co sprawdziła jeszcze przed zapadnięciem w sen.
Kilka kroków od siebie zobaczyła norę, z której wyglądała mysz. Urocze stworzonko, doprawdy. Idealne na przekąskę. Nigdy nie należy tracić okazji do polowania, a już szczególnie kiedy ofiara niemal pcha się w zęby. Airy uśmiechnęła się i skoczyła do nory. Gryzoń zdążył się schować, ale dla czarnej nie było to przeszkodą. Zaczęła rozkopywać ziemię - mieszkanie myszy nie było zbyt głębokie. Później Złoty Płomień zakopie dziurę, nie chciała psuć takiego ładnego schronienia wykrotami i nierównościami, starała się być dobrym gościem. Ciekawe co zrobią z tym miejscem wilki gdy już zasiedlą zamczysko... Wokół jest sporo roślin, więc prawdopodobnie część wilków zamieszka w ogrodach, nie pośród kamiennych ścian. Może uzdrowiciele? Łatwiej byłoby trzymać chore wilki na uboczu. Wreszcie dokopała się do myszki. Oprócz niej znalazła grupkę młodych. Co zrobi matka? Ucieknie czy zostanie chronić potomstwo? Została. Ugryzła Airyume w łapę (-5pż). Czarna warknęła i pochyliła się nad gryzoniem miażdżąc mu łeb zębami. Potem zjadła resztę ciała. Tak samo postąpiła z młodymi, same i tak nie miały szansy przeżyć, wyświadczyła im coś w rodzaju przysługi.
Zakopała dziurę, ostatni raz rozejrzała się po schronieniu i wyszła na zewnątrz. Pora zwiedzić resztę zamku zanim zjawią się inni. A może najpierw należałoby znaleźć oficjalne wejście do zamku?
/zt
-5pż ; spożycie małej porcji mięsa z myszy +5pż