Świątynia Wielkiej Szóstki

Potężne odrzwia świątyni prowadzą do przepastnej sali z czarnego kamienia, bez okien, o sklepieniu zbiegającym się w jednym punkcie i otwierającym niewielkim, okrągłym świetlikiem. Mrok rozświetla ogromne palenisko, biegnące przez sam środek - święty ogień skrupulatnie podsycany przez kapłanów. Wzdłuż bocznych ścian ustawionych jest osiem masywnych kolumn, rzeźbionych na kształt nieziemskich postaci i bestii. Z ich ust oraz pysków wypływają cienkie strugi wody, które wpadają do głębokiego koryta, biegnącego dookoła paleniska. Nad fontanną przechodzą cztery kamienne mostki. W najdalszej części znajduje się otoczony czterema lampionami prostokątny ołtarz, z którego rogów wyrastają gargulce. Ciemność kładącą się po kątach jeszcze bardziej podkreślają opalizujące lekką, błękitną łuną cienkonogie grzyby, które powyrastały spomiędzy co poniektórych kamieni posadzki lub ścian. Nikt nie wie kogo lub też co czczono tu przed przybyciem wilków.