Katheris

Katheris
Kat, Kath

"Kreve, nie tykaj! To jest trujące!"

data urodzenia – wiosna, rok 40
pochodzenie - spoza krainy


rodzina

Kreve – młodsza siostrzyczka.

Łapy, łapy, cztery łapy, a na łapach wilk kudłaty.
A te łapy jakie? Smukłe, długie, acz w swej długości proporcjonalne do tułowia. Naznaczone żyłkami morskiego błękitu, delikatnie różniącego się od ciemnej szarości  kończynowej sierści. O tułowiu zostało wspomniane, czas na rozwinięcie. Żyła w biedzie, sama zdobywała pożywienie, karmiła się drobnymi myszami, więc jest nieco wychudzona. Gęściejsze w tych okolicach futro zakrywa jednak wszelakie ubytki, toteż samica wygląda na zdrową, co nie jest wcale tak dalekie prawdy. I tu pojawiają się błękitne odbarwienia, są one grubsze, lecz zdecydowanie rzadsze, a im bliżej zadu, tym mniej można ich dostrzec. Ale i zad nie jest zupełnie zwyczajny, bowiem zakończony długą kitą o kocim kształcie z puchatym frędzelkiem na samym jej szczycie.
Wracamy do początku.
Szyja również gęściej porośnięta jest futrem, tak jak i morskimi zawijasami. Im bardziej zbliżamy się do pyska, tym więcej pojawia się niebieskich motywów, ich największe natężenie ujawnia się na policzkach. Oczy są tego samego odcienia co barwne ornamenty. Nos czarny i czujny, uszy równie uważne, w pysku białe kiełki oraz morskiej barwy długi język.

Zawsze była z Kreve, zawsze jest z Kreve i zawsze będzie z Kreve. Tak obiecała, tak powinno być. Jako starsza siostra nie marzy o niczym innym, jak o ochronie małej waderki, tej bliskiej jej istoty. Pod tym względem jest nad wyraz odpowiedzialna. I nieufna. Samodzielna. Została nauczona podstawowych technik przetrwania, wiele musiała nauczyć się na własną łapę, a ta nauka szła jej przeważnie dobrze. Łatwo pojmuje co się do niej mówi. Gdyby tylko los zesłał jej przewodnika…
Odważna? Stara się, dla siostry. Świat jest jednak duży, a ona drobniutka, wielokrotnie odczuwała przerażenie. Postanowiła ukrywać swe uczucia, nie otwierać się przed obcymi, lecz nie wiadomo jak potoczy się jej życie.
Jej charakter wciąż się kształtuje, rozwija. Szczeniak wciąż poznaje świat i uczy się nowych zasad na nim panujących. Na jej plastyczny charakter wciąż można mieć wpływ, więc lepiej wystrzegać się zbyt ostrych słów, które dogłębnie zranić mogą młodą duszyczkę. Choć stara się taką grać, nie jest zbyt pewna siebie. Co więcej, przepełnia ją wiele wątpliwości, których nie można zbyt łatwo rozwiać.

W budowie.

Pozytywne - ~
Neutralne - ~
Negatywne - ~