Ciri

Ciri
Zabójca doskonały

"Kto­kol­wiek myśli, że życie jest spra­wied­li­we, jest fałszy­wie poinformowany."

data urodzenia - wiosna, rok 38
pochodzenie - spoza krainy



rodzina

Lune i Gard - biologiczni rodzice, Orchidea - biologiczna siostra, Rilla i Aron - przybrani rodzice, Moon - przybrany brat

Trzeba zaznaczyć, że jest niezwykle wysoka. Właściwie to dość charakterystyczne dla jej rodu. Jednak nie jest aż tak masywna. Można nawet powiedzieć, że Ciri jest dość zgrabną wilczycą. Posiada smukłą sylwetkę, ale trudno to dostrzec ponieważ zakrywa ją długa i gęsta sierść w kolorze śnieżnobiałym. Co tu się dziwić, żyła w mroźnych klimatach. Głównie dlatego jej ciało jest zahartowane i odporne na zimno. Choć nie jest bogiem i niektóre zimy ją przerażają. Nie można zapomnieć o licznych bliznach zdobiących ciało Ciri. Najbardziej widoczne są trzy wielkie szramy na prawym boku wilczycy, pamiątka po niedźwiedziu. Kolor ślepi Cir jest dość nietypowy, a mianowicie intensywnie zielony wpadający w odcień szmaragdowy. Posiada też ostre szpony, które są często schowane, mimo to mają trochę dłuższą długość od przeciętnych. Na ciele Ri widać również zarysy mięśni, efekty treningów.Nosi naszyjnik z kła niedźwiedzia i rzemyka.

Jest egoistką. Próbuje pozbyć się tej wady, ale dotąd jej się nie udało. Często myśli tylko o sobie. Jeżeli Ciri ma już komuś pomóc to musi dostać coś w zamian, choćby dług wdzięczności, też się nada. Z natury jest samotniczką. Nie lubi przebywać w dużych grupach wilków, ani być w centrum uwagi. Wilczyca czuje się wtedy nieswojo. Mimo to jest dominacyjna. Cir nie pozwoli by ktoś nią 'pomiatał'. Nie ufa obcym. Wobec ich jest zimna i obojętna. Dopiero kiedy uzna kogoś za przyjaciela można poznać 'tą drugą' Ciri. Jest wesoła, przyjacielska i nawet zabawna. Za swoich kompanów gotowa jest wskoczyć w ogień. Jednak nie jest łatwo zostać jej przyjacielem. Ri jest również sprytna i podejrzliwa. Nie należy do głupiutkich wilczyc. Zawsze kieruje się rozsądkiem i nie działa pod wpływem emocji. Ciri nigdy się jeszcze nie zakochała i nie zamierza tego robić w najbliższym czasie. Uważa, że miłość jest dziwna i niepotrzebna. Kiedy rozmówca wkracza na takie tematy Cir szuka ucieczki.

Wraz ze swoją siostrą na świat przyszła w watasze zwanej Cavael. Szczęśliwymi rodzicami byli para alfa - Lune i Gard. Nazwali ją Cirilla, tak brzmi jej prawdziwe imię. Zapewne miałaby wspaniałe życie, gdyby nie jej inność. Już gdy otworzyła oczy rodzice byli przerażeni. Przecież wilki nie mają takiego koloru oczu. Szybko zgłosili się do tutejszego szamana. Powiedział on, że szczenię jest przeklęte i trzeba je zabić, ponieważ może być zagrożeniem. Para alfa nie mogła tego zrobić własnemu dziecku. Postanowili oddać Cir pod opiekę Rilly i Arona, parze która opiekowała już się odmieńcem podobnym do Ciri. W taki sposób zyskała nową rodzinę. Szybko znalazła wspólny język z Moonem. On również był inny. Miał zielone oczy i czarną sierść. Jednak jego rogi były najbardziej niepokojące. Wilki z watahy uznawały go za dziecko złego ducha. Cirilli to nie przeszkadzało.
Spokojnie dorastała. Odkąd zmieniła rodzine nikt się do niej 'nie przyczepiał'. Oczywiście zdarzało się, że niektórzy się z niej śmieli, jednak biała przyzwyczaiła się do tego. Od swoich przybranych rodziców dostała wisiorek, amulet, który miał ją chronić. Był to kieł niedźwiedzia zawieszony na rzemyku. Dotąd go nosi.
Jako że Aron, przybrany ojciec Ri był w stadzie łowcą często zabierał podrostki na polowania. Ciri była pojętną uczennicą. Wkrótce sama polowała na mniejsze zwierzęta. Rilla zaś uczyła Cir właściwości niektórych ziół. Wolała, żeby zielonooka wiedziała jak się opatrzyć kiedy będzie sama na polowaniu. Tak właściwie wyglądało życie Ciri, skupiała się na nauce i doskonaleniu umiejętności.
Gdy skończyła dwa lata trochę się zmieniła. Zdecydowanie wypiękniała. Stała się też dobrym zabójcą. Mimo jej odmienności wilki ze stada zaczeły ją nawet lubić. Dzięki Cir wataha nigdy nie głodowała. Jednak nie zawsze było tak pięknie. Pewną wyprawę biała zapamięta do końca życia.
Wraz z Aronem i Moonem miała udać się na zwyczajne polowanie. Kiedy dotarli na tereny łowieckie wywęszyli duże stado jeleniowatych. Planowali atak, ale nagle pojawił się niedźwiedź. Ciri była zdziwiona, bo nigdy nie spotkała się tam z tym zwierzęciem. Rozpoczęła się walka. Po kilku minutach szarpaniny Ri miała szanse zabić niedźwiedzia. Jednak nie udało się. Zwierzę uderzyło łapą w bok wilczycy zostawiając tam pazurami trzy długie i głębokie rany. Kiedy biała bezsilnie upadła na ziemię wiedziała, że to koniec. Już nie walczyła, poddała się. Usłyszała nad sobą głośne warknięcia niedźwiedzia. Zamknęła oczy, ale nagle przeciwnik zniknął. To Aron zaatakował zwierzę chroniąc Ciri, jednak nie obronił siebie. Niedźwiedź zacisnął szczękę na szyi wilka. Zielonooka była wściekła. Skoczyła w stronę zwierzęcia i w końcu zabiła przeciwnika. Zauważyła potem, że jej przybrany brat, Moon uciekł i schował się gdzieś dalej na czas walki. Jedyne co przyszło jej wtedy do głowy to tchórz.
Od tamtego czasu Ciri ciężko było się 'pozbierać'. Jej stosunki z bratem również się pogorszyły. Obwiniała go o śmierć ojca, którego bardzo kochała.
Kilka tygodni później na ziemie watahy Ciri wkroczył pewien starszy wilk. No oko miał gdzieś 14 lat. Nazywał się Kron i również należał do 'odmieńców' (tak Ciri nazywała wilki podobne do niej). Chciał rozmawiać z Ri i Moonem. Zgodzili się. Starzec opowiedział im o krainie do której schodzą się wilki takie jak oni. Cir była bardzo tym zaciekawiona, bo nie wiedziała, że jest więcej 'odmieńców'. Staruszek powiedział również, żeby wyruszali tam jak najszybciej. Zielonooka była zachwycona tą propozycją i postanowiła, że wyruszy jeszcze dziś. Jej brat nie podzielał jej zdania. Oznajmił, że to tylko bajki i że zostaje w watasze. To potwierdziło ją w przekonaniu, że Moon jest tchórzem.
Cir pożegnała się z matką i ruszyła w drogę. Uznała, że chce zacząć nowe życie i zaczęła przedstawiać się pod imieniem Ciri.

Dorosły wilk ---> ...

Pozytywne: …
Neutralne:
Cierń - pierwszy wilk z którym rozmawiała w krainie. Na razie dużo o nim nie wie, ale musi przyznać, że trochę go polubiła.
Negatywne: …