Adair

Adair
znany również jako Voodoo, ale tylko najbliższym.

,,Dlaczego tak poważnie?"

data urodzenia - zima, rok 36
pochodzenie - swoje pochodzenie stara się utrzymać w tajemnicy. Po prostu uważa, że im mniej inni o nim wiedzą, tym lepiej dla niego. Nie pochodzi jednak z krainy. Wędrował, łapy zaprowadziły go aż na przełęcz, a ciekawość popchała dalej.


rodzina

Matka, ojciec, siostra bliźniaczka oraz starszy brat. Wszyscy mają się dobrze.

Adair nie może poszczycić się imponującą sylwetką - jest smukły i szczupły, może nawet trochę za chudy, a wzrostem nie odbiega od przeciętnego. Jego ród charakteryzuje się delikatną posturą i wrodzoną elegancją, więc nie jest pod tym względem wyjątkiem. Gibkie ciało, średnio rozwinięte  mięśnie, w jego mniemaniu idealne. W walce stawia przede wszystkim na spryt i zwinność. Sierść atramentowo-czarna, z lekkim połyskiem, a oczy srebrnoszare, wpadające w blady błękit. Jego charakterystyczną cechę stanowią finezyjne, intensywnie srebrne wzory na łapach, tułowiu, szyi i w okolicach prawego oka, a właściwie pod nim. Tam mają postać pojedynczych kropek układających się na kształt przeciętej w połowie elipsy. W pozostałych miejscach przypominają nieskończoną plątaninę zawijasów i geometrycznych kształtów. W odpowiednim świetle połyskują, przechodząc w bladoniebieski. Bije od nich słabe, jasne światło. Sierść średniej długości, całkiem przyjemna w dotyku.
Mutacja początkowa - świetliste wzory.

Przyjemność na pierwszym miejscu, podczas gdy cała reszta świata może się wzajemnie pożreć: tak w skrócie można opisać Adaira. Ma może trochę za bardzo rozwinięte ego, ale z drugiej strony woli trzymać się na uboczu i ingerować tylko w ostateczności. Zna własną wartość, bywa też lekkomyślny i szalony. Lubi przebywać w towarzystwie przyjaciół i robić, na co ma ochotę. Dużą uwagę poświęca doskonaleniu własnego ciała oraz poszerzaniu umiejętności. Nigdy nie odpuści sobie dobrej walki, czasem może jakąś wywołać bez konkretnego powodu. Nigdy też nie brakuje mu energii, to jedno można mu z całą pewnością przypisać. Jest dość błyskotliwy, a kiedy ma taki kaprys - impertynencki. Szanuje inne wilki, szczególnie przedstawicielki płci przeciwnej. Unika zobowiązań. Po prostu uważa, że tak jest lepiej.

Cztery lata temu, w trakcie burzy śnieżnej, na świat przyszedł Adair i jego siostra.  Rodzice byli - i nadal są - bardzo dumni ze swoich pociech. Nie przeszkadzała im inność drugiego syna, podobnie jak córki. Woleli używać określenia ,,wyjątkowi''. Szczenięta rosły otoczone miłością. Mimo że warunki klimatyczne od początku nie były zbyt sprzyjające, a rodzina często musiała się przenosić, Adair miło wspomina dzieciństwo. Pod okiem starszego brata uczyły się polować, resztę czasu poświęcając zabawie i przepychankom. Wiedli spokojne życie, pozbawione jakichkolwiek przykrych wydarzeń. Oczywiście nie zawsze bywało kolorowo.
Aż pewnego dnia nadszedł czas rozstania. Najstarszy z rodzeństwa opuścił rodzinną norę dwa miesiące wcześniej, nadszedł czas Adaira. Nie buntował się, nawet cieszył, w końcu taka była kolej rzeczy. Każdy powinien wyjść naprzeciw życiu samodzielnie. Po czułych pożegnaniach on także odszedł. Nie miał celu. Chociaż z początku tęsknił, szczególnie za Lanny, swoją siostrą, po pewnym czasie zaczął zauważać atuty nowego stanu rzeczy - wolności. Teraz wszystko zależało tylko od n i e g o. Parę razy wracał w rodzinne strony, chcąc przekonać się, czy siostra nie chciałaby do niego dołączyć. Gdy w końcu zajrzał do nory, w której przyszedł na świat oraz gdzie spodziewał się spotkać krewnych, doznał zawodu. Nie było ich. Nikogo. Znów się przenieśli albo stało się coś innego, o czym samiec wolał w tamtym momencie nie myśleć.
A co będzie dalej? Na razie żył na własną łapę, nie przejmując się... niczym. Mogłoby się wydawać, że zapomniał o rodzinie, o Lanny. Ale tak nie jest. Adair pamięta i zawsze będzie pamiętać, ale nie jest zbyt sentymentalny. Może kiedyś ich drogi jeszcze się zejdą, a jeśli nie? Widocznie tak miało być.

dorosły wilk

Pozytywne -
Neutralne -
Negatywne -