Sala tronowa

Przestronna, podłużna sala rozświetlona jest blaskiem promieni słońca przenikających przez strzeliste, wychodzące na wschód okna po przeciwnej stronie. Wyraźnie podkreślają one kontur wyrzeźbionych z czarnego drewna dwóch tronów, które nawet puste emanują dumą i potęgą. Nad siedziskami połyskuje złocisty herb, a jeszcze wyżej znajduje się czerwony, ozdobny baldachim. łuki podpierające sufit zbiegają się gwiaździście w kilku miejscach, z których to zwisają metalowe i rozłożyste żyrandole w liściaste wzory. Pod bocznymi ścianami biegną rzędy kolumn, z czego przynajmniej połowa z wygrawerowanym wizerunkiem któregoś z dawnych władców. Ściany dalej zdobią grube arrasy i misterne uchwyty na pochodnie. Paręnaście kroków przed tronem, przez środek sali biegnie podłużne palenisko, zaś po jego bokach ciągną się dwa kamienne stoły biesiadne. Każdy z jago narożników i każde siedzisko przyprawione o gargulczy łeb.